Cykl wydarzeń współorganizowany z Miejskim Ośrodkiem Kultury w Olsztynie

 7.11., godz. 17.00, sala w kamienicy Naujacka:

„Korzenie i kłącza” – prezentacja dyptyku książkowego „Teatr Węgajty. Wyprawy. Działania. Przedstawienia” z udziałem autorek, Magdaleny Hasiuk i Joanny Kocemby-Żebrowskiej, prowadzenie: Justyna Artym oraz projekcja video „Wyścig z czasem” o praktykowaniu ekologii w spektaklach Innej Szkoły Teatralnej.

Będziemy rozmawiali z autorkami dyptyku o Teatrze Węgajty. W rezultacie pięcioletnich badań (pod egidą IS PAN), powstały dwie książki, jedna jest dziełem Magdaleny Hasiuk, druga Joanny Kocemby – Żebrowskiej. W rozdziale napisanym wspólnie autorki koncentrują się na tym obszarze, do którego  – po kilku dekadach swojej pracy – Teatr Węgajty doszedł. Obszar ten nazwały „strukturą odczuwania”. Przy pomocy Justyny Artym, która spotkanie poprowadzi, spróbujemy przyjrzeć się tym konkluzjom badawczym w odniesieniu do aktualnej praktyki. Znowu więc ważna będzie teatralna akcja. Tym razem chodzi o Miasto w Drodze. Spotkanie w Kamienicy Naujacka posłuży może jako narada, niemalże w przeddzień akcji (10 listopada). Akcja zawsze jest wyzwaniem. I próbą odpowiedzi na pytanie, jak od praktyki teatralnej (spektakl) na nowo przejść do działań społecznych w przestrzeni publicznej.

„Miasto w drodze” organizowane jest z inicjatywy Teatru Węgajty – wielokrotnie we współpracy z Miejskim Ośrodkiem Kultury – od roku 2012.

Jak wydostać się z półmroku listopadowego popołudnia? Najlepiej wybrać się w drogę …„Miasto w drodze” to wędrówka po różnych, w ten czy inny sposób znaczących miejscach i zakamarkach olsztyńskich – by odkryć miasto na nowo. Ideą spaceru jest połączenie ze sobą na jednej trasie różnych, dziejących się w Olsztynie aktywności oddolnych, improwizowanych, aktualnych ale i szukanie i odczytywanie śladów przeszłości. Program pokazów, performansów i działań interaktywnych „Miasta w drodze” przygotowany jest we współpracy z różnymi, działającymi w mieście, grupami i twórcami. Trasa i harmonogram poszczególnych stacji wędrówki znajdują się we wpisie TUTAJ oraz będą opublikowane wkrótce na profilu MOK Osztyn i Teatr Węgajty na Facebook’u. Zapraszamy do wspólnej drogi od początku do końca trasy lub odwiedzania wybranych odcinków czy stacji.

 10.11., godz. 14.00, sala Zajezdni Trolejbusowej

„Grzybnia snów” – spektakl Teatru Węgajty. Wykonawcy (i zarazem autorzy/autorki scen): Zuzanna Dobrzańska, Maria Legeżyńska, Julia Lizurek, Wojciech Marczak, Jan Mrázek, Agnieszka Porowska, Erdmute Sobaszek, Wacław Sobaszek, Eter Staniszewska

Inscenizacja: Wacław Sobaszek

Dzieją się nieszczęścia, katastrofy, wojny. Te zdarzenia każdy przeżywa po swojemu. Pytanie, czy pełna, wielopostaciowa, emocjonalna prawda o obecnej rzeczywistości jest w ogóle do pomyślenia? Musimy się jednak z tym pytaniem mierzyć, jeśli chcemy myśleć o przyszłości, o szukaniu dróg wyjścia, o nadziejach i marzeniach. Nie możemy  poprzestawać na zajmowaniu się sobą, do czego ciągle skłania nas współczesna, narcystyczna kultura. Trzeba myśleć o innych, o ludziach, którzy niekoniecznie są do nas podobni, o tych, którzy nie należą do naszej bańki, o ludziach, których nie rozumiemy, którzy mogą stwarzać zagrożenie… Lecz jak się z nimi skomunikować? Może przez podobieństwo, albo nawet wspólnotę naszych snów? Jakbyśmy poruszali się poprzez podziemne, niewidoczne trajektorie…   W internecie krążyło niedawno zdjęcie ojca z dzieckiem na ręku. Mężczyzna  prosił o opiekę dla swojego małego dziecka, bo w trakcie bombardowania straciło matkę. W swoim śnie pewna dziewczyna wyobraziła sobie, że staje się jego przybraną matką. Opowiedziała sen swojej znajomej, która uznała ten sen za własny i postanowiła zeń stworzyć etiudę.

Z recenzji Joanny Sarneckiej:

Mroczna grzybnia. Za pozornie lekką formułą prostych sytuacji scenicznych, etiud, które mają w sobie lekkość konwencjonalnych obrzędowych działań, kryje się wielki ładunek znaczeń i pytań. Tytułowa grzybnia, o której dziś tak wiele się mówi w kontekście współpracy, skuteczności czy przetrwania, odsłania swoją ciemną stronę, pokazuje uwikłania, patologiczne zależności, ciężar życia społecznego z całym jego mrokiem i przemocą. Karnawałowe odwrócenie daje unikatową możliwość dostrzeżenia podszewki codzienności oraz perspektywy zmiany. Ta z kolei kieruje ku nadziei i odkryciu jej tam, gdzie najmniej byśmy się jej spodziewali: w tym, co pozornie nieważne, w odrzucanych, marginalizowanych, zapomnianych historiach, osobach, sytuacjach czy wspomnieniach. Droga ku niej nie jest więc prosta i nie prowadzi przez klasyczne dobro, prawdę i piękno, ale wiedzie przez splątane korytarze podświadomości i zbiorową nieświadomość. – Staszku, o czym to jest? – pyta krytyczka teatru  w jednej ze scen spektaklu, mieszając ostatecznie poziomy rzeczywistości: realność sceny z realnością życia. Nie ma łatwych odpowiedzi, trzeba sięgnąć w mrok i splątanie. Dopiero ujawnienie tajnych korytarzy grzybni pozwoli nam nieco lepiej zrozumieć samych siebie. Z pewnością czasem zadrżeć, ale może także pokochać.

Więcej informacji, w tym zestaw autorów tekstów użytych w spektaklu: https://teatrwegajty.eu/grzybnia-snow-2/

Premiera spektaklu: 30.11.2024

    10.11., od godz. 15.00 – 19.00 w różnych przestrzeniach śródmieścia: spacer kreatywny „Miasto w drodze ”

Wspólnie z publicznością przemieszczamy się po ulicach i parkach olsztyńskiego śródmieścia. Po drodze uczestniczymy w mini-wydarzeniach powoływanych we współpracy z artystami i inicjatywami społecznymi miasta. Naszymi partnerami będą m.in.: teatralna grupa seniorów „Puenta”, grupa artystyczna „Fałdy”, Fundacja „Dwa Skrzydła UA”.

Uwaga! Można uczestniczyć w całym spacerze lub dołączyć na poszczególnych odcinkach. Dokładny harmonogram przebiegu spaceru jest dostępny TU

    Na zakończenie spaceru, o godz. 19.00 odbędzie się Otwarty Kurs Tańca w Zajezdni Trolejbusowej.

W naszej praktyce forma ta zazwyczaj służy jako rozgrzewka dla ciała, głosu, komunikacji grupowej i wyobraźni. Punktem wyjścia jest szereg tańców regionalnych, głównie europejskich, które zachęcają do swobodnego uczestnictwa. W zależności od sytuacji, sięgamy również do motywów śpiewanych lub zapomnianych gier. Ideą jest zaangażowanie się w tu i teraz.