A oto zapowiedź wydarzenia MOKu :
Zamiast teatralnej hipsterki proponujemy coś bardzo prawdziwego, bliskiego krwiobiegu egzystencji.
Po pierwsze: „Ubu Król, czyli Polacy…” – spektakl Teatru Węgajty na motywach sztuki Alfreda Jarry’ego, zrealizowany z udziałem mieszkańców DPS w Jonkowie.
Twórcą inscenizacji jest Wacław Sobaszek.
Po drugie: „Szatnia” – przedstawienie Teatru Przebudzeni z Ostródy, w reżyserii Moniki Kazimierczyk i Dariusza Wychudzkiego.
MIĘDZYNARODOWY
DZIEŃ TEATRU:
Wtorek, 27 marca
Sala pod Amfiteatrem, ul. Okopowa
Impreza będzie tłumaczona na język migowy.
18:00 UBU I WĘGAJTY
Ubu król, czyli Polacy – spektakl Teatru Węgajty wg motywów Alfreda Jarry’ego
inscenizacja: Wacław Sobaszek
„To nasz piąty projekt teatralny, spełniany w przestrzeni Domu Pomocy Społecznej w Jonkowie. Po Wyspiańskim, Gombrowiczu, Szekspirze, Brunonie Schulzu przychodzi kolej na Alfreda Jarry’ego. Alfred Jarry napisał Króla Ubu, mając piętnaście lat. Wystawił go w szkolnym teatrze kukiełkowym. Pierwowzorem tytułowej postaci był miejscowy nauczyciel fizyki. Akcja tego przedziwnego utworu dzieje się w Polsce. Przedstawia on Polskę nie na sposób realistyczny, raczej fantazyjny, z dużą dozą absurdu i nutą satyry. Na ile ten tekst pasuje do obecnej sytuacji? Niech oceni to nasza widownia. O sobie możemy powiedzieć tak: na taki tekst czekaliśmy. Dał on, jak żaden inny dotąd silną energię do pracy i współpracy z ludźmi, będącymi w trudnej sytuacji życiowej. Którzy przecież też widzą, co się w kraju dzieje, pragną dać wyraz temu, co nas wszystkich dotyka, napawa niepokojem i obawą…”
19:30 SZATNIA I PRZEBUDZENI
Spektakl pt. „SZATNIA” jest syntezą między tym co było, co jest i co będzie lub co może się wydarzyć.
To zderzenie przeszłości i historii postaci z teraźniejszością, aktualnym położeniem, tzw. „byciem
w niebycie”. Wrzuceni w przestrzeń, w „szatnię” pytają „co dalej?”. Spektakl to swoisty rachunek sumienia bohaterów, a jednocześnie odbiorców. Stawia pytania o zasadnicze wartości i relacje międzyludzkie, o sens życia. Zatem „jak żyć, by nadal być?”. Akcji towarzyszy uczucie odrealnienia, pewnej nieważkości. Wszystko, aby zatrzymać widza, skłonić do refleksji nad „sztuką życia i… umierania”.
Od początku pracy nad spektaklem wiadomo było, że będzie to nietuzinkowy i wyjątkowy spektakl: dogłębnie poruszający, refleksyjny i poważny, lecz jednocześnie z nutą humoru i spontaniczności. Obrana konwencja „nurtu kantorowskiego” i odczucie przy tym swoistego sacrum okazało się „strzałem
w dziesiątkę”, co czujemy po reakcjach publiczności za każdym razem, gdy schodzimy ze sceny. Inspiracją spektaklu stała się twórczość Tadeusza Kantora oraz wizyta Zespołu w Cricotece w Krakowie – muzeum, miejscu szczególnym, w którym można zetknąć się ze sztuką Kantora i „poczuć ją” na wielu płaszczyznach.
Scenariusz: Zespół
Reżyseria: Monika Kazimierczyk i Dariusz Wychudzki
Muzyka: Dariusz Wychudzki
Premiera: 4 grudnia 2015
Obsada:
Adamski Adam – szukający korzeni
Bałdyga Mateusz – postać tajemnicza (Kantor)
Foryński Bartek – Szatniarz
Ilasz Justyna – osoba zatrzymana w dzieciństwie
Kondrusik Anna – Sprzątaczka
Kudlak Justyna – podróżniczka
Łukasik Paweł – bokser
Olszewska Natalia – artystka, diwa
Pajka Zdzisław – pielgrzym
Pawłowski Dominik – ksiądz
Połeć Iwona – osoba w związku 1
Sajdak Brygida – panna młoda
Wóltański Patryk – osoba w związku 2
dofinansowanie: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (program ASOS)
