Grzybnia snów

  Grzybnia snów – „work in process”.

       Projekt „ Grzybnia snów” zakłada przepracowanie  tworzonych od początku roku etiud indywidualnych i scen zbiorowych w ramach IST’24.  Pracujemy w zespole 11-osobowym, który wyłonił się z trzech wstępnych tygodniowych stażów, styczniowego, lutowego i marcowego. W zespole są zarówno nasi doświadczeni współpracownicy, jak i nowicjusze. Każdy z nas tworzy  etiudy, odnoszące się  do aktualnej sytuacji w świecie, w oparciu o  wybrane przez siebie teksty. Bywają to wiersze, njusy, albo teksty przez siebie napisane, np. zapisy własnych snów. W tym roku te ostatnie stanowiły dominantę. 

       Dzieją się nieszczęścia, katastrofy, wojny. Te zdarzenia każdy przeżywa po swojemu. Nie chodzi jednak tylko o dotarcie do wielopostaciowej, emocjonalnej prawdy o obecnej rzeczywistości, lecz w równym stopniu o przyszłość, szukanie dróg wyjścia, o nadzieje, marzenia. Tematem ramowym w tym roku jest „Ze sobą i z tobą”. Pierwszy człon zawiera myśl o rezyliencji, o konieczności budowania wewnętrznej siły, równowagi, elastyczności i odporności. Drugi wiąże się z tym, że nie możemy poprzestawać na zajmowaniu się sobą, do czego ciągle skłania nas współczesna, narcystyczna kultura. Trzeba myśleć o innych, o ludziach, którzy niekoniecznie są do nas podobni, wreszcie o tych, którzy nie należą do naszej bańki, o ludziach, których nie rozumiemy, którzy mogą stwarzać zagrożenie…

Mieliśmy w sezonie IST’24 okazję spotykać takich ludzi na drodze naszych performatywnych działań: w beskidzkiej wiosce, w szpitalu psychiatrycznym, w środowiskowym domu pomocy społecznej, we wioskach suwalskich, dotkniętych falą rolniczych protestów. Istotny był kontekst lokalny tych performatywnych działań, eksperymentowanie z docieraniem do specyfiki miejsca, bezpośrednie zwracanie się do ludzi i wysłuchiwanie odpowiedzi. 

       Na obecnym etapie wchodzimy w proces twórczego przeobrażenia całego materiału performatywnego: etiud, scen i muzyki. Robimy to z myślą o innej widowni, z perspektywą otwartą i uniwersalną.

       Sny ludzi mogą się ze sobą komunikować, przechodzić jeden w drugi (por. „ze snu w sen” Bruno Schulza.) Jakby poprzez podziemne , niewidoczne trajektorie grzybni, sny mogą w zaskakujący sposób się ze sobą łączyć.

Istnieją sny zbiorowe, które np. powstają pod wpływem wydarzeń wojennych. W internecie krążył niedawno obraz ojca, który prosił o opiekę dla swojego małego dziecka, które straciło matkę. W swoim śnie pewna dziewczyna wyobraziła sobie, że staje się przybraną matką „dziecka wojny”. Opowiedziała sen swojej znajomej, która uznała ten sen za własny i postanowiła zeń stworzyć etiudę…

W spektaklu używane są teksty własne wykonawców oraz następujących autorów: Khayke Beruriah Wiegand, Boohani Behrouz, Nadia Bolz-Weber, Paul Eluard, Witold Gombrowicz, Andrzej Grabowski, Martin Heidegger, Małgorzata Iżyńska, Marcin Lamh, Krzysztof Niedźwiecki, Wisława Szymborska, Tom Waits w przekładzie Kazika Staszewskiego
wykonawcy: Zuzanna Dobrzańska, Maria Legeżyńska, Julia Lizurek, Wojciech Marczak, Jan Mrázek, Agnieszka Porowska, Erdmute Sobaszek, Wacław Sobaszek, Eter Staniszewska
inscenizacja: Wacław Sobaszek
work in process: 20 lipca 2024, Wioska Teatralna