Plastic Zen – instalacja Katarzyny Łyszkowskiej
Aktualnie masa plastiku na świecie przekracza biomasę wszystkich roślin. Zdaniem ONZ, w 2050 r. w oceanach będzie więcej tworzyw sztucznych, niż ryb. Już teraz mikroplastik można znaleźć w powietrzu, w ziemi, w jedzeniu, a nawet w ludzkiej krwi. Co więcej, te drobne zanieczyszczenia są obecne nawet w organizmach noworodków. Odpady z tworzyw sztucznych są obecnie tak rozpowszechnione, że według naukowców można je wykorzystać jako geologiczny wskaźnik antropocenu. Na razie nie wiadomo jaki dokładnie mają wpływ na nasze zdrowie, jednak pierwsze badania są pesymistyczne. Plastikoza to nowo odkryta choroba wywołana przez kawałki mikroplastiku. Została stwierdzona u ptaków. Naukowcy zaznaczają jednak, że biorąc pod uwagę skalę zanieczyszczenia plastikiem można założyć, że inne gatunki również mogą cierpieć z powodu tej choroby. Mikroplastik może m.in. przenosić metale ciężkie, a także wpływać na nasz mózg.
Środowisko odpowiada na presję plastikowej technomasy i szuka rezyliencji ekosystemu. Ostatnio odkryto owada, który „je plastik”. Został on odnaleziony na jednym z japońskich wysypisk w 2018 r.
A czy my, jako gatunek, wykazujemy rezyliencję psychiczną wobec ekologicznego kryzysu? Czy możemy przestać być egoistami i w końcu odrzucić dominującą pozycję w naturze. Może wszczepienie sobie wspomnianego enzymu to jedyne racjonalne rozwiązanie.
Realizacja PLASTIC-ZEN jest w pełni wykonana z materiałów z odzysku, tj. tworzyw sztucznych, włókien syntetycznych, materiałów wytworzonych z produktów petrochemicznych, z kopolimeru etylenu z octanem winylu.
*Zen, nurt buddyzmu z Chin, skąd przedostał się m.in. do Japonii czy Korei, trzeciej, co do wielkości lokalizacji konsumentów plastiku na świecie.
Katarzyna Łyszkowska: polska artystka wizualna, pracuje i mieszka w Toruniu, wystawiła w Polsce, w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Finlandii, Norwegii, Włoszech, Słowenii, Macedonii, Grecji, Litwie, Ukrainie, Białorusi, Indiach, Korei Południowej i USA. Posługuje się narzędziami sztuk plastycznych, tworzy instalacje i realizuje partcypacyjne projekty artystyczne. W swoich realizacjach bada, czym jest społeczna natura człowieka. Zgłębia tematykę tożsamości osobistej i zbiorowej w możliwie pełnym kontekście zjawisk społeczno-kulturowych. Własne doświadczenia (INNER), analizuje pod kątem psychologii społecznej, uniwersalizując jako platformę doświadczeń zbiorowych.